.........کوچولوی عزیز

ای زندگی تن و توانم همه تو جانی و دلی ای دل و جانم همه تو تو هستی من شدی ازآنی همه من من نیست شدم در تو ازآنم همه تو خود ممکن آن نیست که بردارم دل آن به که به سودای تو بسپارم دل گر من به غم عشق تو نسپارم دل دل را چه کنم بهر چه می‌دارم دل شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید شب را چه کنم حدیث ما بود دراز دل تنگم و دیدار تو درمان من است بی رنگ رخت زمانه زندان من است افغان کردم بر آن فغانم می سوخت خامش کردم چو خامشانم می سوخت دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد جز غم که هزار آفرین بر غم باد من ذره و خورشید لقایی تو مرا بیمار غمم عین دوایی تو مرا بی بال و پر ا...